|
|
KLIK
voor andere strips van
Peter van Dongen |
|
|
RAMPOKAN
Peter
van Dongen
Dupuis (Vrije Vlucht) | 176 p. | € 24,95 (HC) |
| Een
klare lijn met een kleurtje |
Toen
in 1998 Java, het eerste deel van deze Rampokan,
verscheen, waren we — net zoals vele anderen —
zwaar onder de indruk van het monnikenwerk van Peter
Van Dongen. Kosten noch moeite had de man zich gespaard
om een strip voor te leggen die af was: research, verhaal,
bladschikking... Alles klopte tot in de fijnste details. Zes
jaar moesten we dan wachten op het vervolg: Celebes
en dat is lang in stripmiddens. Vandaar dat uitgever De
Bezige Bij | Oog en Blik in 2013 ook een integrale
versie in de winkelrekken dropte. Die uitgever houdt zich
momenteel niet meer erg met strips bezig en de rechten zitten
nu blijkbaar bij Dupuis. Die laat nu in haar
collectie Vrije Vlucht een ingekleurde versie op
ons los, eentje die trouwens ook in Frankrijk verschenen is.
In 2004 gaf collega Marc Bastijns op
deze site nog een mooie samenvatting van het verhaal.
We volgen hoofdzakelijk de avonturen van soldaat Johan Knevel
die in Nederlands-Indië terug op zoek gaat naar zijn
roots. Van Dongen heeft zelf Indonesische wortels langs moederskant
en troont ons mee naar zijn verscheurd moederland, dat op
de drempel staat van de onafhankelijkheid. Tussen de regels
confronteert hij ons regelmatig met de spagaat die zijn vaderland
Nederland heeft moeten maken om alles ter plaatse in goede
banen te leiden, iets wat toch tot heel wat donkergrijze pagina's
in hun handboek buitenlands beleid heeft geleid.
Nu we na vijftien jaar het volledige verhaal nog eens lazen,
waren we nog steeds onder de indruk van Peter van Dongens
krachtige en heldere tekeningen. Zijn eigen interpretatie
van de klare lijn heeft ervoor gezorgd dat hij zich nu een
van de tekenaars van Blake en Mortimer mag noemen.
Zijn Blake en Mortimer -album ligt nu trouwens ook
in de winkelrekken. De inkleuring van het complete Rampokan-tweeluik
is commercieel gezien waarschijnlijk een goeie zet, maar voegt
voor ons niet echt veel toe aan de originele zwart-wittekeningen.
Daarnaast viel ons vooral op dat de auteur veel wil vertellen
in zijn verhaal, heel veel zelfs en daar knelde voor ons het
schoentje. Deze integrale was misschien nog krachtiger geweest
als de auteur links of rechts een subplotje had geschrapt
en iets rechter op zijn doel was afgegaan. Zo zou bijvoorbeeld
ook de tijgerallegorie, die nu soms als interludium opduikt,
veel machtiger binnengekomen zijn. Maar spijkers op laag water
zijn nu eenmaal snel gevonden en doen deze keer weinig afbreuk
aan deze sterke strip. Peter van Dongen heeft het zelfs tot
Margreet De Heers bloemlezing Graphic Novels
voor op de Leeslijst geschopt, maar vreemd genoeg niet
met deze Rampokan, wel met Familieziek,
een verstripping van de roman van Adriaan van Dis.
Sta ons toe dit een vreemde keuze te vinden... |
|
MARIO STABEL --- november 2018 |
|
