|
KLIK
voor andere strips van
Éric Cartier
KLIK
voor andere strips van
Xavier Bétaucourt |
|
|
ONE TWO THREE FOUR RAMONES
Éric
Cartier + Xavier Bétaucourt / Bruno Cadène
Concerto | 96 p. | € 24,90 (HC) |
Vicious |
Wie
was het grootste enfant terrible uit de punkgeschiedenis?
Het zou een doordeweekse vraag kunnen zijn bij een quiz waarbij
bijna iedereen zonder probleem die eer zal toekennen aan Sid
Vicious, de bassist van de Engelse band Sex
Pistols. De man slaagde er zelfs in om zijn levenswandel
verfilmd te zien in de film Sid & Nancy. Nadat
we One Two Three Four Ramones tot ons hadden genomen,
moeten we die mening echter gaan herzien, want dit boekwerkje
waarin we de geschiedenis van de Amerikaanse punkband Ramones
te zien krijgen door de ogen van bassist Dee Dee Ramone,
slaagt er zowaar in om Sid Vicious van zijn troon te stoten.
Het levensverhaal van Dee Dee begint in Duitsland waar zijn
vader gestationeerd is op een Amerikaanse legerbasis. De man
is getrouwd met een Duitse die net als haar man meer dan geregeld
te diep in het glas kijkt. De kleine Dough is dan ook geregeld
getuige van de ruzies tussen zijn vader en moeder en af en
toe deelt het jongetje mee in de klappen. Die huiselijke situatie
zorgt er ook voor dat Dough veelal alleen ronddwaalt op de
legerbasis. Zo komt hij in contact met drugs, die voor hem
de ideale uitweg zijn in zijn ellendige jeugd. Voortaan laat
hij zich Dee Dee Ramone noemen en die naam behoudt hij als
zijn moeder hem meeneemt naar New York, ver weg van haar gewelddadige
man. Niet dat er voor Dee Dee op die manier iets verandert.
Zijn moeder blijft drinken en het mag dan ook niet verbazen
dat ze geregeld samen met haar zoon blowde. Wiet was echter
niet voldoende voor Dee Dee die zowat zijn hele volwassen
leven verslaafd was aan heroïne, wat uiteindelijk in
2002 zou leiden tot een overdosis. Dee Dee is ondertussen
muziek beginnen spelen en ontmoet in New York enkele gelijkgestemden.
Geen van de vier is bekwaam om veel degelijke noten uit hun
instrumenten te krijgen en de drank en de drugs helpen ook
niet direct om grote stappen voorwaarts te zetten. Oefening
baart kunst zegt men weleens en om punkmuziek te maken, is
het niet nodig een virtuoos te zijn op je instrument. In 1974
zijn de Ramones een feit en starten ze hun tocht doorheen
de punkgeschiedenis.
De grote doorbraak zat er voor Johnny, Joey,
Tommy en Dee Dee nooit in, maar toch werden
ze wereldberoemd. Iedereen kende hen dankzij hun aparte look
en hun compromisloze muziek en zo konden ze jaar in jaar uit
de wereld rondtrekken om op de podia te staan. Hun shows waren
(meestal) heel energiek. Een van de redenen was dat Joey van
Dee Dee en de anderen eiste dat ze nuchter op het podium stapten,
iets wat meestal wel lukte.
Het verhaal van Dee Dee, dat verteld wordt door Xavier
Bétaucourt (Dode Hoek) en de Franse
journalist Bruno Cadène, spitst zich
vooral toe op de levensloop van Dee Dee en geeft tegelijk
een inkijk in de wereld van de andere Ramones. Zo kom je te
weten waarom Johnny en Joey de laatste jaren van hun Ramones-bestaan
niet meer tegen elkaar spraken.
Voor het in beeld brengen van One Two Three Four Ramones
werd Éric Cartier (Legenden van
Troy) aangesproken. Cartier maakte zelf de punkscene
van New York mee en kent de wereld van de Ramones als geen
ander. Met zijn zwart-wittekeningen brengt hij het viertal
en hun geschiedenis tot leven. Ook de gehanteerde tekenstijl
past bij de muziek van de Ramones en zou je als punk kunnen
omschrijven.
Aan het slot van dit album geven de makers je nog wat extra
info over een groot deel van de pagina's waarbij je heel wat
achtergrondweetjes te verwerken krijgt. Ze lichten een deel
van het verhaal van Dee Dee toe of geven een nadere verklaring.
One Two Three Four Ramones mag dan wel de geschiedenis
van de Ramones belichten, het album geeft ons ook een inkijk
in de punkscene van weleer. Fans van de Ramones en punkers
mogen dit niet aan zich voorbij laten gaan. Maar ook pure
stripliefhebbers zullen kunnen genieten van dit verhaal dat
zeer vlot verteld wordt en prachtig tekenwerk kan voorleggen.
Wie aan het eind van One Two Three Four Ramones komt,
zal het waarschijnlijk wel met ons eens zijn dat Dee Dee minstens
even vicious was als Sid, die zelf geïnspireerd
was door Dee Dee en zijn levensstijl. |
PETER ROTTHIER --- juni 2018 |
|