|
|
KLIK
voor andere strips van
Michel Pierret |
|
|
DE ONTHOOFDE ARENDEN bundeling 13
25. In Naam van de Koning - 26. Mijn Broer, de Lafaard
Michel
Pierret
Daedalus | 96 p. | € 27,95 (HC) |
| Na
26 delen blijft het boeiend |
In
onze vorige bespreking maakten we al de vergelijking tussen
De Onthoofde Arenden en Game of Thrones.
Die vergelijking houdt ook in dit album stand. De veldslagen
lijken alleen maar bloediger te worden, personages komen sneller
aan hun einde dan dat ze worden opgevoerd en de manier waarom
in het tweede deel een moeder en kind worden gedood met de
uitspraak dat ze "in de hel mag gaan zogen" deed
ons toch wat geschokt de bladzijde omslaan. Dat dit middeleeuwse
ridderepos niet voor tere zieltjes is, wisten we al, maar
dit keer is het nog harder dan gemiddeld.
De jaarlijkse bundeling bevat zoals altijd twee delen die
uitgeverij Daedalus in de loop van het jaar
als losse softcoverdelen uitgeeft. Het verhaal begint wanneer
Sigwald meedoet aan een kruistocht in Tunesië. Een dodelijke
darmziekte dunt de gelederen van het koninklijke leger harder
uit dan de vijand dat kan doen. De geruchten dat de koning
ook ziek is, worden steeds hardnekkiger en Sigwald ontmaskert
een spion. Deze weet te ontsnappen en Sigwald moet voorkomen
dat de tegenstander het slechte nieuws bereikt. Ondertussen
moet zijn vader Hugo een grote financiële bijdrage doen
om de kosten van de kruistocht mede te financieren. Geld dat
hij niet heeft, maar Nolwenn is bereid haar juwelen te verkopen.
De korte tocht naar kasteel Cuzion zit echter vol gevaren.
Het tweede verhaal begint in het jaar 1272 en Sigwald is berooid
teruggekeerd van zijn kruistocht. Hij moet zijn eigen brood
zien te verdienen en gaat daarom bij zijn zus Mahaut op bezoek.
Haar verloofde heeft echter een minder goede carrière
dan verwacht en ze heeft haar eigen toekomst bepaald. Op de
achtergrond speelt het woelige politieke toneel van de Franse
middeleeuwen een kleine rol. Maar tekenaar en schrijver Michel
Pierret kiest slim het juiste moment om zijn stukken
over het schaakbord te verplaatsen. Zijn verhalen zijn redelijk
spannend en hij weet goed de ruwe middeleeuwse sfeer te scheppen
in zijn tekeningen.
Over de kwaliteit van de inkleuring verschillen de meningen
nogal. De kleuren zijn nogal fel en de gekozen combinatie
is niet altijd even gelukkig. Maar laat je hier niet door
afschrikken. Er zijn maar weinig reeksen die ons na 26 delen
nog zo goed bevallen als deze Onthoofde Arenden. |
|
DAI HEINEN --- december 2018 |
|
