ALBUM MET GAGS DEEL 1 VAN REEKS IN DRIE DELEN OLIVIER BLUNDER'S NIEUWE AVONTUREN 1 Olivier Blunder Gaat met zijn Tijd mee Serge Carrère + Fabcaro Arboris | 48 p. | € 7,95 (SC) • € 17,95 (HC) Taalplezier Na vele jaren afwezigheid ziet Arboris er brood in om Olivier Blunder vanonder het stof te halen. Alle 39 albums van Greg raakten vertaald. Het eerste dat door zijn opvolgers Roger Widenlocher en Christian Godard gemaakt werd ook nog, maar daarna ging de stekker eruit. Tekenaars en scenaristen volgden elkaar tussen 1998 en 2009 op voor zes Franstalige albums. Sinds 2014 lanceerde Dargaud de reeks over het praatzieke burgermannetje opnieuw en vertrouwde Olivier Blunder's Nieuwe Avonturen toe aan Serge Carrère (Leo Loden) en Fabrice Caro alias Fabcaro. Arboris start van deze laatste, in een modernere setting gesitueerde gagreeks, de vertaling. In 2017 kwam deze overname alweer tot een eind na drie albums. De oorspronkelijke Olivier Blunder kennen we nog als een deftig gekleed burgermannetje dat zich uitlaat in eloquente volzinnen met uitvoerig geformuleerde kwinkslagen en niet gespeend is van hoffelijkheid, stijfburgerlijkheid, eigendunk en hoofse romantiek. In feite was hij al tijdens zijn papieren bestaan een reliek van vroegere tijden, opzettelijk gecultiveerd door een grootse Greg. In Olivier Blunder Gaat met zijn Tijd mee betreedt Olivier welbewust en ontvankelijk de wereld van de nieuwe technologie, van de moeizame aankoop van een smartphone over het versturen van een véél te lange sms tot het tobben over een gepast commentaar bij een bericht van zijn vriendin Viridiana op sociale media. De eerste kennismakingen met digitale snufjes gaan steeds gepaard met volslagen onwetendheid, maar ook met gretige nieuwsgierigheid. Doorheen de gags raakt hij verbazingwekkend snel gewoon aan zijn nieuwe ontdekkingen, tenminste wat het gebruik ervan betreft. Het is nog wel iets anders wat zijn verwachtingen betreft. De pointes van de gags op een halve, één en twee pagina's zijn niet bijster grappig. Dit album, en bij uitbreiding de hele reeks, moet het vooral van de taal hebben. Het is een waar plezier om mooi geformuleerde zinnen van hoofdletter tot punt te lezen en onderweg de ironie, de spot en bijwijlen het sarcasme te proeven. Een album als dit staat of valt dan ook met de vertaling. En het staat, dankzij het teamwork van Marc Looijen, Kees-Willem Bruggeman en Hans van den Boom. Het vertaalplezier spat ervan af, de eigen inbreng verheft de taalkundigheid tot aangenaam, vlot lezend vertier. Voor een keer verdienen vertalers het om op de cover vermeld te worden (behalve voor de twee k's in "lomperikken" op pagina 35). Olivier Blunder blijft een ouderwets en achterhaald personage, maar er is een plaatsje voor hem. We hadden dat niet verwacht bij de aanblik van deze prettige doorstart, maar zodra de eerste woorden uit diens mond rolden, waren we verkocht. DAVID STEENHUYSE --- juni 2018