|
NIET NU LAURA
Laura
Janssens
Uitgeverij Vrijdag | 96 p. | € 15,00 (SC) |
Oorkonde
van verdienstelijkheid |
Verbaasd
was ze, en zich afvragend of de meterslange rij voor haar
signeertafeltje op de Boekenbeurs niet voor Pascale
Naessens was bestemd. Maar nee, de grote opkomst
van een vooral vrouwelijk publiek had Laura Janssens
integraal te danken aan haar bekendheid via sociale media
als kroniekschrijfster van kleine en middelgrote onderwerpen
over een vrolijke, twijfelende, minzaam confronterende, alerte,
zelfreflecterende, pientere, opmerkzame, af en toe luie en
vraatzuchtige, Netflix-bingewatchende jonge vrouw, zichzelf.
Die kroniekjes giet ze met enige regelmaat in cartoons en
gags die al enkele jaren als webcomic duizenden volgers op
sociale media amusement bieden. Zo'n online succes wordt in
de nadagen van de papieren generaties nog steeds met voorkeur
bevestigd door een papieren publicatie, alsof het een oorkonde
is van verdienstelijkheid. Niet Nu Laura is een eerste
bundeling van haar stripjes met een oplage van drieduizend
exemplaren. Voor een betrekkelijke nieuwkomer is dat fenomenaal.
Met een dergelijke oplage laat ze zelfs talloze auteurs van
graphic novels achter zich. Financieel zal het nog steeds
geen vetpot zijn, maar zelf ziet Laura haar album toch ook
als een bekroning. Terecht. Ze haalt er nog meer de pers mee.
Hoewel we zelf weinig, bitter weinig, raakvlakken hebben met
Laura's leefwereld en activiteiten, zijn we van haar wereldje
en observaties beginnen houden. Op scherpe kantjes zal je
haar niet betrappen. Rond het stoutste dat ze onderneemt,
maakt ze zelfs een serietje grappen, bijvoorbeeld wanneer
ze brood in een winkel aanraakt met de blote handen in plaats
van de broodtang, of wanneer ze gras betreedt ofschoon dat
is verboden. "Deal with it". En ook wel:
"fokking tomatte"... Eigenlijk schuilt er toch meer
van-haar-afbijten dan we in eerste instantie lazen tussen
de soms brave pointes. Beeld je maar eens in hoe je moeder
je over de dickpick van je vader vertelt om over hun eerste
ontmoeting te vertellen aan de kinderen. Laura doet dat gewoon
in een toekomstbeeld van haarzelf. Haar kinderen wachten waarschijnlijk
een leven vol (plaatsvervangende) schaamte, maar tegelijk
ook veel jolijt.
We zijn zelden onder de indruk van de tekenvaardigheid van
webcomictekenaars, die hen misschien in de eerste plaats naar
het internet dreef omdat ze bij uitgeverijen de deur gewezen
kregen. Maar de aanpak van Laura bevalt ons daarentegen ten
zeerste. Ze heeft aandacht voor kleur, vorm, een illustratieve
meerwaarde in bladschikking en andere grafische punten waarbij
een doorsnee lezer(es) wellicht niet zal stilstaan, maar die
hij of zij onbewust net wel overtuigt van het onderscheid
dat Laura kan maken met haar collega's. Leesbaarheid, duidelijkheid
en helderheid staan voorop terwijl haar evolutie ook te zien
is aan de oude gags die niet-chronologisch tussen nieuwere
staan.
Niet Nu Laura is een dikke, dieetloze aanrader voor
alle vrouwen. Een mindere herkenbaarheid voor meelezende mannelijke
lezers mag gene obstakel zijn, dat drukt de pret allerminst.
Net wel, Laura, en kom maar snel met een deel 2. En een dikke
graphic novel komt er misschien ooit ook nog uit. Tegen dan
geldt Niet Nu Laura misschien als vingeroefening
naar een grootser opus. |
DAVID STEENHUYSE --- november 2018 |
|
|