|
|
KLIK
voor andere strips van
Fabrizio Fiorentino
KLIK
voor andere strips van
Noël Simsolo
KLIK
voor andere strips van
Jean Tulard |
|
|
NAPOLEON 2
Fabrizio
Fiorentino + Noël Simsolo / Jean Tulard
Daedalus (Zij Schreven Geschiedenis) | 56 p. | € 7,95
(SC) • € 17,95 (HC) |
| Repliek
op de Republiek |
"Je
bent een drol in een zijden sok." Die verwensing gooit
Napoleon volgens de overlevering naar het hoofd van Talleyrand,
nochtans een van de belangrijkste figuren in zijn bestuur.
Het is symptomatisch voor de veranderingen die Napoleon doormaakt.
Als een wervelwind gaat deze strip doorheen de jaren 1799-1810.
De jaren waarin Napoleon het Directoire naar zich toetrekt,
het vervolgens stopzet, zich achtereenvolgens tot consul en
"consul voor het leven" laat kiezen en zich uiteindelijk
tot keizer uitroept.
Heel wat veranderingen dus, je ziet de (eigenlijk toch niet
zo) kleine Corsicaan (en zijn bestuursstijl) samen met zijn
land veranderen. Militair-historisch gezien zit zowat iedere
voor Napoleon belangrijke gebeurtenis (tot
1810) in deze strip verweven. Om daar zeker van te zijn, doen
auteurs Noël Simsolo en Fabrizio
Fiorentino (tekeningen) beroep op een historicus.
Dat is uiteraard meer dan welkom voor het creëren van
een trouwe biografische prent, misschien zelfs nodig. Alleen
blijkt het hier naast de sterkte ook de zwakte van de strip.
Simsolo kiest Talleyrand (Napoleons diplomaat),
en Fouché (Napoleons hoofd van politie)
als voornaamste personages in het zog van Napoleon. Voeg daarbij
nog eens een prominent aanwezige Murat (aanvankelijk
Napoleons maarschalk, z'n latere zwager), en je krijg een
biopic die wel heel erg focust op het militaire en het diplomatische.
Zeker als de geraadpleegde historicus zelf ook vooral in de
Politieke Studies beweegt.
Het sociaal-economische blijft wat ons betreft te veel onderbelicht.
De psyche van Napoleon had wat meer aandacht mogen krijgen,
of wat historische voorbeelden van hoe het was om rond Napoleon
te bewegen. Collega Mario Stabel merkt voor
het vorige deel nog op dat Napoleons vrouw nauwelijks voorkomt
in het hele relaas. Dat is ook nu deels het geval. Joséphine
de Beauharnais' scheiding van de keizer wordt eigenlijk
enkel aangehaald om z'n staatkundig belang. Dit is een gemiste
kans. Het inbrengen van het sociale, menselijke, aspect was
een frisse afwisseling geweest die het verzande leestempo
wat had kunnen losweken.
Het zijn daarentegen de tekeningen, die de aandacht zo nu
en dan moeten wegleiden van kaartentafels en diplomatieke
discussies, ook al lijkt Fiorentino zich soms geen weg te
weten met de veelheid aan praatscènes. Hoe knap sommige
strijdscènes ook zijn, de aandacht verleggen van de
dialoog lukt niet altijd omdat de geopolitieke uitleg vaak
doorgaat in tekstvakken bovenop de prent.
We moeten beide auteurs echter ook een pluim geven. In zijn
keuze om vooral het militair-historische te tonen, heeft Noël
Simsolo een breed veld van gebeurtenissen getoond waarin weinig
feiten werden overgeslagen. Fabrizio Fiorentino en Alessio
Cammardello van hun kant, hebben duidelijk de overgeleverde
schilderkunst uit Napoleons tijd weten te integreren in hun
platen.
Het is eenvoudigweg niet makkelijk een zwart-witoordeel te
vellen over dit album. Een beetje zoals bij de figuur Napoleon
himself. Dictator of vernieuwer; staatsman of slachter?
Of zoals historica-terreurexperte Beatrice de Graaf
onlangs op de VRT zei: "door Napoleon en zijn
rechtssysteem kijken we nu naar een gecentraliseerde overheid
om in te staan voor onze veiligheid, met alles wat daarbij
hoort." Of dat altijd goed is, is even dubbel... |
|
DIEDERIK VAN DE VELDE --- oktober 2018 |
|
