|
|
KLIK
voor andere strips van
Jim |
|
|
EEN NACHT IN ROME 3
Jim
Saga Uitgaven (Collctie Bamboe) | 104 p. | € 24,95 (HC),
de SC met andere cover verschijnt in november |
| Over
liefde, goesting en grijze haren |
Hij
was veertig. Zij was veertig. Twintig jaar geleden hadden
ze samen iets. Op een zot moment spraken ze af om elkaar te
terug zien op hun veertigste verjaardag. In Rome, natuurlijk.
Ze namen hun liefdesbelofte op met een videocamera. Hun liefde
bleef niet duren. Daarvoor waren ze te extreem verschillend.
Op de vooravond van zijn veertigste verjaardag kreeg de gesettelde
Raphaël een videocassette toegestuurd. Ze kwam van Marie.
Hij laat alles vallen voor de nacht van zijn leven. Vandaag
zijn beiden bijna vijftig. Ze hebben elkaar al tien jaar niet
gezien. Maar de tijd heeft hen niet gespaard. Raphaël,
wiens relatie enkele jaren geleden op de klippen is gelopen,
is een wat cynische opportunist geworden die uiteindelijk
zijn leven toch weer op de rails kreeg. Om zijn vijftigste
verjaardag te vieren, is hij erin geslaagd al zijn vrienden
uit te nodigen in een geweldige Romeinse stadsvilla voor een
vette balkonfuif. Maar hun aanwezigheid is slechts een wild
aperitief voor de komst van Marie. Ah, Marie. Hoe zou het
met haar zijn? Hopelijk komt ze. Natuurlijk zal ze er zijn.
Ze had het beloofd. De deurbel zoemt.
Eerlijk? Wij behoorden tot het soort lezers dat een vervolg
op een van de meest romantische strips van de voorbije jaren
niet zag zitten. Waarom moest Jim per se
een vervolg breien aan de perfectie? Maar ja, de Fransman
vond het verhaal van zijn iconisch koppel niet afgelopen en
had vooral heel veel zin om ons nog eens te verrassen. Jim
doet er dan ook alles aan om niet in herhaling te vallen.
Hij wisselt van invalshoek, laat de karakters van zijn hoofdpersonages
fors evolueren, relativeert het vorige verhaal,... maar hoe
hard hij ook zijn best doet, de hoofdplot blijft hetzelfde.
Doen ze het of doen ze het niet? Hierdoor is deze "tien
jaar later"-cyclus voorlopig een alternatieve versie
van het magische origineel. Erg is dat niet. Het hopeloze
gevecht om het ouder worden te bestrijden met nostalgisch
escapisme voeren we uiteindelijk toch allemaal eens. Bovendien
hingen we door de gelaagde opbouw aan Jims lippen. En dan
zijn er nog de uitstekende dialogen. De toon is wat harder,
maar de warme sfeer werkt uitermate verslavend.
En dan is er nog Rome. Ah, Rome! Antieke ruïnes, barokke
slaapkamers, zwoele emoties in het romantische licht van de
ondergaande zon. Schaduwen omhullen de personages als warme
dekens. Niemand hoeft Jim te leren hoe hij sensualiteit moet
tekenen en verkopen. Zijn tekeningen onthullen een en al goesting.
Minpuntje — of pluspunt als je wil — is dat de
hoofdpersonages op een grijs plukje haar en één
rimpeltje na nog steeds uit een doosje lijken te komen. Vooral
Marie beweegt en kleedt zich als een twintigjarige hinde.
We kunnen er wel mee leven.
Plots is het eerste deel van dit nieuwe tweeluik afgelopen.
WTF?... Jim blijft het toch maar doen! |
|
WOUTER PORTEMAN --- oktober 2018 |
|
