|
|
KLIK
voor andere strips van
Benoît Ers
KLIK
voor andere strips van
Vincent Dugomier |
|
|
KINDEREN IN HET VERZET 3
Twee Reuzen
Benoît
Ers + Vincent Dugomier
Le Lombard | 48 p. | € 7,95 (SC) |
| Slechts
eens om de zoveel jaar |
Een
kindertijd heeft François nauwelijks gehad, met 'den
Duits' aan de voordeur was daar geen tijd voor. Het heeft
er alle schijn van dat François' jeugd zelfs aan hem
voorbij zal gaan. Het moment dat zijn vader aan de executiepaal
wordt gebonden, begint hij aan de volgende fase van zijn leven.
Eentje met verantwoordelijkheid, volwassenheid, waarin 'dromen'
niet meer op zijn plaats is. Maar de nazi's de deur wijzen,
is geen droom, het is een ideaal waarvoor François,
Eusèbe en Lisa willen blijven opkomen. Daar zijn ze
wel zeker van. Meer vastberaden dan ooit. Voorzichtiger ook.
Lynx est de retour, maar tijdens hun korte onderbreking
is de dynamiek van het conflict veranderd. Dat sommigen met
de Duitsers collaboreren uit ideologie wist het trio al, maar
blijkbaar doen sommigen het ook uit zuiver opportunisme. Anderen
zijn dan weer te angstig om wat dan ook te ondernemen. Ondertussen
zijn er ook communisten. En wat zijn kapitalisten? Allemaal
mengen ze zich op het territorium waar de Lynx opereert. Het
drietal moet dus uiterst voorzichtig zijn, zich razendsnel
aanpassen en bovenal inventiever zijn dan ze ooit waren. Ze
leggen contact, recht de volwassenenwereld binnen, met alle
verantwoordelijkheden die daarbij horen.
Het werk van scenarist Vincent Dugomier is
alle superlatieven die voor de vorige delen werden gebruikt
absoluut waard. Uiterst zeldzaam durven we het woord "briljant"
in de mond te nemen. De manier waarop de jeugdige lezer samen
met de hoofdpersonages de context van oorlog leert kennen,
is ronduit ongeëvenaard binnen het domein van de jeugdstrip.
Evenwichtig en uitgebalanceerd, doordacht. Niets is zwart
of wit. De aandacht voor ethische grijze zones is dé
kracht van deze reeks. De Duitse Lisa haat nazi's, maar wil
haar land niet ten onder zien gaan. "Toch niet iedere
Duitser kan slecht zijn?" Bestaat er een zachtere manier
om die boodschap over te brengen dan hoe de auteurs het hier
aanpakken? Het typeert deze reeks volkomen: nergens een overkill
aan informatie of onderliggende boodschap, alles stelselmatig
en volgens het ritme van het verhaal. Het plot primeert. En
toch, wees maar zeker jonge lezer, hier leer je onbewust meer
van dan van een pseudo-docustrip.
Wie toch wat drempelvrees heeft, kan niet anders dan over
de streep getrokken worden door de aandoenlijk toegankelijke
tekeningen van Benoît Ers. Zo
wordt 1+1 uiteindelijk 4. Jawel, 4, want dit is geen zuivere
jeugdstrip maar een reeks die meegroeit met z'n jonge lezers. |
|
DIEDERIK VAN DE VELDE --- september 2018 |
|
