COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Cédric Rassat KAREN DALTON Ana Rousse + Cédric Rassat Concerto Books | 156 p. | € 19,00 (SC) Mooi tijdsbeeld Weleens gehoord van Karen Dalton? Wij ook niet. Toch blijkt deze dame in muzikaal opzicht haar sporen verdiend te hebben in de jaren 1960. Het probleem met Dalton was echter dat ze tegen elke commerciële exploitatie van haar zangtalent was en ze elke geïnteresseerde platenbons de laan uitstuurde. Het verhaal van Dalton wordt grotendeels verteld door de ogen van haar tweede man, gitarist Richard Tucker, met wie ze rondtoerde tijdens de flowerpowerperiode. Scenarist van dienst is Cédric Rassat, die sommigen misschien nog kennen van de driedelige reeks William Panama die kort na de eeuwwisseling via Glénat in de Vlaamse en Nederlandse stripwinkels belandde. De Franse schrijver zou later nog scenario's schrijven, maar de strips die daar uit voortvloeiden, haalden de Nederlandstalige markt niet. Met een stukje levensverhaal over Karen Dalton lukt het wel. Het verhaal start wanneer ze de clubs in en rond Greenwich Village onveilig maakt met haar doordringende stemgeluid. Dalton passeert langs dezelfde clubs waar ook Tim Hardin, Bod Dylan en John Philips (The Mamas and The Papas) hun carrière lanceerden. Dalton is een vrijgevochten vrouw die lak heeft aan het establishment en haar eigen weg gaat. Haar leven wordt van jongs af aan gedomineerd door drugs. Voor elk optreden blowt ze erop los omdat ze anders het podium niet op durft. Eens op het podium sluit ze haar ogen en begint ze te zingen. Rassat beschrijft in dit getekende relaas tien jaar uit het leven van Karen Dalton debuut ergens in 1960 en eindigt met de release van haar eerste album in 1969, in volle Woodstockperiode. De lezer ziet een Karen voorbijkomen die soms euforisch is, maar ook periodes inlast waarin ze zich maandenlang terugtrekt ver weg van de muziekscene. Dalton mag zich dan voordoen als een vrijgevochten vrouw, toch heeft ze een dramatisch kantje. Als we het tekenwerk van de hand van Ana Rousse onder de loep nemen, komen we tot de vaststelling dat haar manier van tekenen perfect past bij het tijdperk waarin dit verhaal zich afspeelt. De zwart-witpentekeningen zijn op zich vrij gedetailleerd uitgewerkt en bevatten heel wat tierlantijntjes zodat elke tekening goed gevuld is. Langs de andere kant zorgen al die lijntjes en puntjes er ook voor dat de tekeningen eentonig overkomen. In een album van honderdvijftig pagina's begint dat een beetje op de zenuwen te werken vanaf ongeveer pagina 100. Toch kunnen we besluiten dat deze graphic novel over Karen Dalton een mooi tijdsbeeld beschrijft van de jaren 1960 in Amerika en je een inkijk geeft in de toenmalige folkscene waaruit enkele grote artiesten voortkwamen. De manier waarop het verhaal verteld wordt, nodigt uit om het album in één ruk uit te lezen. Voor wie kennis wil maken met de muziek van Karen Dalton verwijzen we naar deze YouTube-link waar je haar volledige debuutalbum kan beluisteren. PETER ROTTHIER --- september 2018