|
|
KLIK
voor andere strips van
Philippe Delzenne |
|
|
JOMMEKE
291
Pampa en de Blauwe Duif
Philippe
Delzenne
Ballon Comics | 48 p. | € 5,95 (SC) |
| Zegen |
Dat
dooddoeners en gemeenplaatsen gefundenes Fressen voor een
criticus zijn, is een dooddoener. Toch kan niet ontkend worden
dat over Vlaamse stripreeksen opvallend vaak gezegd wordt
dat ze "te Vlaams" zijn om internationaal door te
breken. Blijkbaar is typisch Amerikaans, Japans, Canadees
of Iraans zijn voor een strip veel minder een probleem. Niettegenstaande
hun oer-Vlaamse karakter lijken de avonturen van Jommeke
toch de weg naar China te vinden. Als test werden vijfentwintig
albums vertaald en binnen enkele maanden raakten daar een
half miljoen exemplaren van verkocht. Wat is het geheim?
Jommeke zette z'n eerste stappen in 1955 en terwijl andere
oudjes zich in wanhopige bochten wringen om eigentijds te
ogen, is het strooien dakske in al die jaren nauwelijks veranderd.
Aanvankelijk was hij kleiner, dikker en stouter, maar eens
de gags ontgroeid, lagen z'n fysiek en karakter voor de toekomst
vast. Kinderen Baas was Jef Nys'
favoriete album en dat zegt iets. Deze auteur wist uitzonderlijk
goed de leefwereld van kinderen en hun lollige logica te benutten
en te bespelen. Nys is er niet meer, maar daar heeft zijn
geesteskind niet onder geleden. Dat is curieus. Het is voor
medewerkers of opvolgers minder lastig om zich een tekenstijl
eigen te maken dan om de geest van de reeks te bewaren. Het
is de reden waarom de ene doorstart of spin-off wel een succes
wordt en de andere niet. Alleen daarom al kan de prestatie
van Gerd Van Loock en Philippe Delzenne
onmogelijk overschat worden. Dat alle hoofd- en nevenpersonages
in hun vingers zitten, is wat onmiddellijk opvalt wanneer
je hun albums doorbladert. Maar pas als je ze echt leest,
merk je hoezeer ze ook het bedenken van de verhaaltjes in
de trant van hun leermeester onder de knie hebben.
Dat wij zo'n album als volwassenen benaderen, verklaart mee
waarom we de oude vaak beter vinden. Die lazen we toen we
er de leeftijd voor hadden. En ook het uitgangspunt van Pampa
en de Blauwe Duif is geen spek voor de bek van de meeste
grote mensen. Elodie en Odilon keren terug uit Peru met foto's
die ze in het dorpje San Baretto maakten. De lokale bevolking
draagt er kleurrijke hoofddeksels waarin een lief diertje
leeft en natuurlijk willen Jommeke en co. ook zoiets. Ze gaan
aan de slag met wat ze op zolder vinden en daarna volgt de
zoektocht naar een leuk beest dat op hun hoofd wil wonen.
De duif die in de hoed van Filiberke belandt, komt van ver
en is erg kostbaar. Bandieten willen de vogel roven en dat
kunnen onze vrienden niet laten gebeuren...
Philippe Delzenne is een zegen voor Jommeke. Krenterige
kortzichtigheid en hebberige enghartigheid zijn gevaarlijke
klippen in het vaarwater van wie in stripland met een erfenis
aan de slag moet. Maar Delzenne heeft Jef Nys persoonlijk
gekend en waakt beter dan wie ook over diens nalatenschap.
Het denkbeeld rond te lopen met een reuzenhoed met een lief
konijntje of een tetterende parkiet in, had van Nys zelf kunnen
komen en spreekt kinderen aan. Dit is het kloppende hart van
de reeks: het moet nooit écht kunnen als het maar aanlokkelijk
en plezierig is. Ook voor de makers. Want ja, Delzenne leeft
zich uit zoals zijn lezertjes doen. Hij haalt Kwak en Boemel,
professor Gobelijn, boer Snor, Mic Mac Jampudding en Arabella
van stal om dit avontuur vaart en afwisseling te geven. Pampa
en de Blauwe Duif is een doldwaze rollercoaster op maat
van de doelgroep gesneden. Delzenne voelt goed aan voor wie
hij Jommeke maakt, ook dat is een kunst.
Jommeke mag dan oer-Vlaams zijn, kinderlijke fantasie
kent geen grenzen. Hoewel er ongeveer anderhalf miljard Chinezen
zijn en twintigduizend verkochte exemplaren per titel dus
veeleer peanuts lijken, werden de superlatieven in
de persberichten niet gespaard. De vertalingen heten een succes,
iedereen gelooft erin, de dollartekens schitteren in de ogen
van uitgever en erven en als Jommeke China verovert,
is dat in elk geval niet onverdiend. Het zou netjes zijn als
Delzenne en Van Loock mee langs de kassa mochten passeren.
Zij en niemand anders houden de boedel in ere. |
|
FLO VAN DIJCK --- augustus 2018 |
|
