|
|
KLIK
voor andere strips van
Ger Apeldoorn |
|
|
DE JAREN EPPO
Ger
Apeldoorn
Uitgeverij L | 160 p. | € 24,95 (SC) • €
29,95 (HC) |
| Kroniek |
Na
het goed onthaalde De Jaren Pep uit 2014 kon een
gelijkaardig boek over de succesvolle opvolger van het Nederlandse
stripblad Pep niet ontbreken. Ger Apeldoorn
werkte de voorbije paar jaar dan ook aan een ontzettend rijkelijk
geïllustreerde, nostalgische en historische terugblik
op het stripblad Eppo dat in 1975 voor het eerst
verscheen nadat Pep en Sjors opgingen in
het nieuwe stripweekblad Eppo. Eppo verscheen
vervolgens onder diverse namen (Eppo Wordt Vervolgd,
Sjors en Sjimmie Stripblad, SjoSji, Striparazzi)
tot 1999. Tien jaar later herlanceerde uitgever Rob
van Bavel Eppo waarin opnieuw heel wat nieuwe
reeksen het licht zagen en oude reeksen een comeback beleefden.
Apeldoorn interviewde (voormalige) auteurs en redacteurs om
tot een zo volledig mogelijk tijdsdocument te komen. Hij had
zoveel te vertellen en te tonen dat hij meer pagina's ter
beschikking kreeg dan voor De Jaren Pep.
Een eerste hoofdstuk gaat over het doorgaans onderbelichte
stripweekblad Sjors waaruit eigen creaties werden
geplukt die een doorstart mochten maken in Eppo.
In de beginjaren bleek de inbreng van Martin Lodewijk
van een niet gering belang bij het uitwerken en uitdokteren
van reeksen die in het blad zouden verschijnen en bij het
opzetten van het blad zelf. De creatie van Storm
is maar één van de vele gouden ideeën die
hij leverde. Verder steekt Apeldoorn zijn bewondering voor
Wilbert Plijnaar, tegenwoordig een story(board)
artist voor Amerikaanse tekenfilmstudio's, niet onder stoelen
of banken. Op diens creativiteit stond geen maat en het spoorde
collega's van hem aan om minstens even goed te doen.
Eppo lanceerde de carrière van menig Nederlandse
stripmaker. Ook Vlamingen, Walen, Britten, Fransen en andere
buitenlanders passeerden de revue om speciaal voor Eppo
nieuwe reeksen te maken. De Franstalige bestseller Leonardo
van Turk en Bob de Groot heeft
zijn succes zelfs te danken aan Eppo. Ook De
Generaal, Franka, January Jones, Gilles
de Geus, Agent 327, Johnny Goodbye,
Lowietje, Soeperman, Steven Severijn,
De Familie Fortuin, Roel Dijkstra, Sjors
en Sjimmie (voortaan door Robert van der Kroft)
en anderen maakten furore in het blad en dikwijls ook daarbuiten.
Een eerste doorbladering is al een feest van herkenning of
een uitnodiging tot nadere kennismaking. Eenmaal je je lezend
verdiept in het boek maak je (opnieuw) kennis met minder bekende
helden en reeksen, ingebed in het verhaal achter Eppo,
van de start over de verdere ontwikkeling en de hoogtepunten
tot een inzichtrijk overzicht van foute beslissingen, spijtige
ingrepen en de onvermijdelijke verdwijning om tien jaar later
alsnog voorzichtig terug te keren met een (onverwachts) hernieuwd
succes.
Apeldoorn, inmiddels zelf een medewerker van het stripblad
Eppo, maakt er geen droog naslagwerk van met alleen
maar een opsomming van chronologische gebeurtenissen. Als
een kroniekschrijver schuift hij analyses, veronderstellingen
op basis van gefundeerde uitlatingen, kritiek en complimenten
tussen de feiten. Je hoeft het niet altijd met 'm eens te
zijn, maar zo helpt het wel om De Jaren Eppo als
een deels gevoelsmatige terugblik op een stevige brok Nederlandse
stripgeschiedenis te waarderen. Het karakter, de zwaktes en
sterktes van betrokkenen blijft daarbij niet onbelicht. Apeldoorn
kletst daarbij niet uit zijn nek. Hij ging te rade bij tientallen
betrokken stripmakers en voormalige redactieleden en geeft
info over wat zich achter de schermen, op de redactie of bij
auteurs thuis, afspeelde en dat een directe invloed had op
het stripblad.
Daarnaast is De Jaren Eppo ook een zeer mooi kijkboek
geworden. Er lijkt geen enkele reeks uit het stripblad overgeslagen
te zijn om er minstens één plaatje of een cover
van te tonen. De op het eerste gezicht stortvloed aan beelden
is bij lezing een helder en evenwichtig spel tussen beeld
en tekst. Zo staat ieders favoriet zeker afgebeeld.
Wat deze uitgave misschien nog completer had kunnen maken
— behalve een betere controle op Franse auteursnamen
als Christian Godard (en niet Godart) en
Joann Sfar (en niet Sfarr) — is een
complete index van alle in het blad verschenen strips, gags
en kortverhalen. Dat vorserswerk is weliswaar al door anderen
gebeurd, maar als het er toch op aankomt verkiezen wijzelf
ook een mooie en uitgebreide bloemlezing boven obsessief-compulsief
lijstjeswerk.
Het verhaal is nu helaas uit. Geen andere De Jaren
meer, of het zou De Jaren Donald Duck of De Jaren
Tina kunnen worden. Door de mindere affiniteit die we
met die bladen hebben, zouden we die weliswaar toch links
laten liggen. |
|
DAVID STEENHUYSE --- juni 2018 |
|
