DEEL 1 VAN TWEELUIK KLIK voor andere strips van Cyril Pedrosa DE GOUDEN EEUW 1 Cyril Pedrosa + Roxanne Moreil Dupuis (Vrije Vlucht) | 232 p. | € 34,95 (HC) Pest in 't paleis De koning is dood, leve de koningin, of nee, leve de koning, ah nee, toch de koningin, maar dan een andere, of eigenlijk regent van Linkemont. Konkelfoezerij in het koninkrijk: prinses Tilda staat klaar om haar overleden vader op te volgen en het land te hervormen — want het volk lijdt — tot haar kleine broertje wordt uitgeroepen tot koning, op aanstoken van de harde onderdrukker van Linkemont, gesteund door de koningin-weduwe. Tilda wordt verbannen, maar twee getrouwen redden haar: de ervaren en rechtvaardige ridder Tancred en haar trouwe en impulsieve jeugdvriend Bertout. Op de vlucht verblijft het gezelschap in een vrouwengemeenschap en verneemt het dat de oude koning ergens een fabuleuze schat verborgen heeft. Tilda wil er de herovering van haar troon mee financieren, maar moet lijdzaam toekijken hoe het volk al in opstand komt, een rebellie die tot ondergang gedoemd is. Tilda vindt de schat, maar verraad is nooit ver weg... Puntje, puntje, puntje. Ontknoping in het tweede deel dus. Spannend, avontuurlijk, episch? Nauwelijks, maar eigenlijk is dit weinig originele of verrassende middeleeuwse ridderverhaal — toen royalty nog echt een knelpuntberoep was — bijzaak. Het is slechts het roestige zwaard in een met edelstenen bezette schede, het onleesbare priegelige handschrift tussen met vermiljoen en lapis lazuli gekleurde miniaturen in een met bladgoud bezet foedraal, het anekdotische excuus voor een grafische krachttoer. Dat Cyril Pedrosa garant staat voor een bijzondere grafiek weten we al, van Portugal of De Vier Jaargetijden. Waar die werkstukken echter wat oeverloos verdwaalden in ondraaglijke lichtheid of zwaarwichtigheid biedt De Gouden Eeuw een toegankelijker en doelgericht verhaal. Het is echter niet geheel oppervlakkig: er is het duidelijk aanwezige aspect van de maatschappijkritiek, er zijn droom- en waanbeelden, een beetje magie. En er is de problematische verhouding tussen Tilda en Bertout, niet in het minst door Tilda's almaar stuggere ambitie. Allicht speelde de narratieve bijdrage van kunsthistorica Roxanne Moreil in Pedrosa's verhaal hierbij een rol. Toch is het hier vooral om de verbeelding ervan te doen. Pedrosa leeft zich uit in grote, volle platen met veel details. Zijn personages bewegen freezed per frame door eenzelfde decor. Een decor dat tegelijk gedetailleerd en onwerkelijk is, met bijvoorbeeld kunstige tegels of vloerkleden op de grond die de wetten van het perspectief tarten, zoals ook op middeleeuwse miniaturen. Ook de natuurbeelden zijn tegelijk fictief en fabuleus. Zwierig en kleurrijk, intens oker, karmijn, scharlaken of turkoois. Nooit 'zomaar' geel, rood of groen. Primitief prachtig. Dit boek hoort niet in een stripbibliotheek, maar tussen je kunstboeken over Memling, van Eyck, van der Weyden of Brueghel. KOEN DRIESSENS --- oktober 2018