DEEL 1 VAN ZEVENDELIGE INTEGRALE REEKS DE COMPLETE MAC COY 1: De Legende van Mac Coy: 1. De Legendarische Alexis Mac Coy - 2. De Dollars van Holy Joe - 3. Het Gouden Masker Antonio Hernández Palacios + Jean-Pierre Gourmelen Arboris | 192 p. | € 25,95 (HC) Genietbaar Mac Coy van Antonio Hernández Palacios en Jean-Pierre Gourmelen is de nieuwste reeks die Arboris als integrales uitgeeft. Van deze westernreeks verschenen eenentwintig losse albums die in zeven integrales gebundeld zullen worden. De uitgeverij verzorgde zelf een keurig achtergronddossier van acht pagina's. De Franse integrales stellen het namelijk zonder dossier. Daarin krijg je de oorsprong van de westernreeks uitgelegd die begint in een kortstondig stripblad dat rond Lucky Luke werd gebouwd. Het is ons bovendien nu al duidelijk dat er over de nu grotendeels vergeten geraakte Palacios veel valt te vertellen. De Spanjaard stierf in 2000, maar zijn realistische strips zijn de laatste jaren aan een herwaardering toe in Spanje, Duitsland en Frankrijk met mooie (integrale) heruitgaven van zijn werk, bijvoorbeeld El Cid en Manos Kelly. Nu onze taalcontreien nog. Westernreeksen zijn nog steeds populair, getuige ook ons regelmatig uitbreidend westernoverzicht. Arboris' keuze voor een B-reeks die tussen 1978 en 1999 in het Nederlands geen blijvende indruk naliet, mag verbazing wekken... tot je het gedrukte resultaat ziet. De oorspronkelijke albums verschenen met sombere covers op een papiersoort dat de tekeningen en kleuren allerminst eer aandeed. De vele details en de arceertechniek, de schakeringen in de kleuren zien we nu pas in hun volle glorie. De soms karikaturale benadering om expressies weer te geven, met soms lelijk getekend esmoelen als gevolg, blijft een gek idee, maar die benadrukken weliswaar de luchtigheid van de personages met voorin het gelid de Zuidelijke officier Mac Coy die in zijn eerste verhaal De Legendarische Alexis Mac Coy lefgozerij verwart met branie en heldenmoed. Luitenant Mac Coy maakt zijn naam in oktober 1864 wanneer hij de opdracht krijgt een gevangene te maken in Millen, Georgia, om kostbare informatie te ontfutselen. Met zijn cavalerie valt Mac Coy aan en rijdt dwars door Millen. Hij keert zonder gevangene terug naar het kamp, maar wel met de gevraagde informatie. Omdat zijn generaal hem niet gelooft, rijdt Mac Coy doodleuk nog eens door Millen, maar deze keer laten de Noordelijken zich niet verrassen. Het is een voorbeeld van Mac Coys uitdagende doorzettingsvermogen zonder eerst goed na te denken. Mooi voor de lezer, want die krijgt iets om zijn tanden in te zetten. De held belandt van de ene gevaarlijke situatie in de andere en dat gaat soms letterlijk én figuurlijk met vuurwerk gepaard. In De Dollars van Holy Joe zien we Mac Coy als krijgsgevangene terug in een Noordelijk kamp. Dankzij zijn drieste optredens blijkt hij enige bekendheid verworven te hebben. Hij krijgt het voorstel om een speciale opdracht in Mexico uit te voeren. Hij moet een gedeserteerde kapitein opzoeken die er met een miljoen dollar van een geldtransport vandoor ging, hem opknopen en het geld terugbrengen om een lichtere straf te bekomen. Mocht Mac Coy last krijgen met de Fransen, die in Mexico een oorlog voeren, staat Mac Coy er sowieso alleen voor. Dat is dan ook wat er gebeurt. In Het Gouden Masker is de Amerikaanse Burgeroolog voorbij, is Mac Coy gepromoveerd en won hij een goede vriend, Charlie. Mac Coy keert terug naar de States. Op zoek naar een drinkplaats in een overbekend rotsachtig landschap stuiten ze op Old Rickenbacker die hen onder schot houdt. Hij is op zoek naar de legendarische schat van Cibola en raakt slaags met indianen. Net voor hij sterft, waarschuwt hij Mac Coy en Charlie voor de gouden maskers die de schatten en een vulkaan bewaken. Tussen de spullen van Old Rickenbacker vinden ze zo'n gouden masker. Tegen beter weten in verzeilen ze in een verbeten strijd om de schat met meerdere partijen die de twee het leven zuur maken. Het duurde niet lang voor we dol waren op Mac Coy. Ofwel heeft hij niet gevraagd om de belevenissen die hem te beurt vallen, ofwel is hij er zelf de oorzaak van. Op zijn best neigen de avonturen naar Blueberry, op zijn slechtst blijven het gewoon vermakelijke westernverhalen zonder al te veel pretenties. Mac Coy kan zich niet meten met een Undertaker, die de westernstrip enkele jaren geleden in zijn eentje een zoveelste keer op de kaart zetten, een klassieker als Comanche of Blueberry, ook niet met Jonathan Cartland dat Sherpa sinds 2017 een nieuw leven schenkt. Maar in een genre dat zoveel toppers en brol heeft voortgebracht, en onder de toplaag is Mac Coy een genietbare reeks die we nu pas werkelijk ontdekken zoals het hoort. DAVID STEENHUYSE --- juli 2018