DEEL 1 EN 2 VAN TRILOGIE KLIK voor andere strips van Virginie Augustin KLIK voor andere strips van Sylvain Guinebaud KLIK voor andere strips van Mathieu Gabella DE BEUL 1-2 1. Goddelijke Gerechtigheid? - 2. Maskerade Julien Carette / Jérôme Benoit / Virginie Augustin / Sylvain Guinebaud + Mathieu Gabella Daedalus | 56 p. | € 17,95 (HC), de SC's verschijnen in oktober Hollywood aan de Seine De Beul heeft geen vrienden. De Beul voert uit. Onkwetsbaar voor alles en iedereen. De Beul heeft geen gezicht. De Beul is iedereen. De Beul is gerechtigheid. De Beul bepaalt de dood. Wanneer hij wil en hoe hij wil. De Beul is de schim die Parijs veilig maakt. Iedereen die er een moord pleegt én een bewijsstuk achterlaat, wordt gedood door de Beul. Hij heeft de gave om via dat bewijsstuk elke moordenaar terug te vinden. Hem rest nog enkel plaats en uur te bepalen wanneer de moordenaar sterft in zijn handen. Hij is de gemaskerde wreker. Het instrument van God en... van het Franse parlement die hem via via de bewijsstukken overhandigt. En zo is Parijs al decennia lang de veiligste middeleeuwse stad van Europa. Maar vandaag wordt de Beul uitgedaagd door de lachende Nar en blijkt hij toch niet zo onkwetsbaar te zijn. Carnaval en de Beul gaan niet goed samen. Wat is dit, zeg? Is dit een middeleeuwse Batman waarin Gotham vervangen werd door een al even donker Parijs? Of is dit een mantel- en degenversie van Death Note? Hm, het zou ook het langverwachte vervolg van Arya Starks avonturen in Game of Thrones kunnen zijn. Of is dit toch gewoon de remake van Ronan Toulhoats De Koning van De Ribauds? Nee, het is eerder Superman met een speciaal staaltje Kryptoniet. Niets van! De Beul is wat van dit alles. Scenarist Matthieu Gabella huldigt alleszins het motto "Beter goed gestolen dan slecht verzonnen". Eerlijk gezegd werkt zijn ideeënroof bij een eerste lezing ernstig op onze zenuwen. Het was té. Het leek wel een zoekvraag voor een of andere obscure stripquiz in een duister parochiezaaltje. Maar bij een tweede lezing, in meer relaxte toestand, ging het verhaal er wel in als zoete koek. Ja, dit is vlot geschreven. Ja, dit is goed getekend. Ja, dit is toch niet zo banaal. Ja, dit is wél goed. Uiteindelijk blijkt deze De Beul gewoon lekkere mainstream cinema te zijn. Een blockbuster uit Hollywood waar je duizend opmerkingen over kan maken, maar die wel scoort bij jij, jij en jij. Het hoeft je niet te verbazen dat deze driedelige stripreeks enorm groots werd opgezet. Naast een gedegen scenarist en een commercieel realistische tekenaar Julien Carette werkten aan deze strip met Virginie Augustin en Sylvain Guinebaud ook twee knappe storyboarders mee. Vooral de tekenares van Alim de Leerlooier leverde in het eerste deel geweldig werk af. En dan hebben we nog een aparte decortekenaar (Jérôme Benoit), een coverartiest (Samber-tekenaar Jean Bastide), een inkleurder, een artistieke coördinator, enzovoort. Deze Parijse De Beul is niet minder dan een superproductie volgens Amerikaans recept. Hollywood aan de Seine. Het eindresultaat is een strip die zowel grafisch als qua verhaal uit zijn voegen barst. Dit is te. Maar toch is trop hier niet te veel. We zijn er immers rotsvast van overtuigd dat deze De Beul een absolute publiekslieveling van het Daedalus-fonds wordt. Zeg maar dat wij het gezegd hebben. WOUTER PORTEMAN --- september 2018