|
|
KLIK
voor andere strips van
Enrico Marini |
|
|
BATMAN - THE DARK PRINCE CHARMING 2
Enrico
Marini
Dargaud | 72 p. | € 9,95 (SC) |
| Verstilde
schoonheid |
Enrico
Marini's Batman moest en zou het stripevent
van 2017 en bij uitbreiding het hele decennium worden. De
meester van de Europese strip kreeg van DC Comics
carte blanche om zijn eigen Batman te maken. Al vlug
brachten de eerste geloste platen strip- én comicfans
tot een collectief delirium. Marini maakte van Gotham City
een geweldig gothisch bolwerk ondergedompeld in sepia en groen.
Uit de vele grafische lokkertjes bleek dit het ideale speelterrein
te zijn voor Bruce Wayne en de rest van zijn universum. Iedereen
zat likkebaardend op het puntje van zijn stoel. En dan verscheen
het eerste deel en bleek de Zwitserse berg een vleermuisje
gebaard te hebben. De tekeningen waren vintage Marini, maar
het verhaal was zeker geen Arkham Asylum, Year
One of The Killing Joke. Deze Batman
was een alibi om prachtige tekeningen op ons los te laten.
Marini liet de kritiek niet aan zijn hart komen, spijsde volop
zijn bankrekening en vroeg terloops zijn fans pas te oordelen
na het volledige tweeluik. Vandaag is het zover. En driewerf
hoera, de Zwitserse Italiaan schakelt zowel qua verhaal als
tekeningen enkele tanden hoger. De plot rond de ontvoering
van Batmans dochter Alina komt eindelijk van de grond, maar
blijft meer vragen oproepen dan antwoorden te geven. Hoe kan
een rechtschapen man als Bruce Wayne zoiets vergeten? Waarom
plots dat overijverige medeleven? Waarom het negeren van Alina's
moeder? Waarom die pop? Waarom...? Ach, we zullen het maar
laten. Bats butler Alfred Pennyworth voorspelde al in deel
1 dat zijn baas het nieuws over het meisje niet graag zou
horen. Wie zijn wij dan om hem voor joker te zetten.
Hoe dan ook creëerde Marini zo een mooie opening voor
een potentieel vervolg. Ons zou het niet storen, want Marini
heeft de personages steeds beter in zijn pen waardoor ze sterkere
dialogen debiteren. Daarnaast voerde hij naar analogie met
zijn jeugdidool Hermann met de dwerg Archie
een geweldig non-personage op dat het verhaal het broodnodige
pigment geeft. Maar ondanks het gestegen vertelniveau blijft
deze Batman vooral een visueel spektakel. Marini
wisselt fenomenale nachtelijke panorama's, cynische clownerieën
en pure testosteronpagina's netjes af. Hij grijpt ons nog
het meest bij ons nekvel als hij de iconische superhelden
vermenselijkt. De huiveringwekkende pagina met de pianospelende
Joker en de intimistische scène waar de immer verleidelijke
Catwoman haar diamant en/of haar gevlederde golem bewonderend
"My precious" noemt, doen ons heel diep
buigen voor zoveel talent.
Ondanks alle gevechtsscènes en getater valt het op
dat The Dark Prince Charming een stille strip geworden
is. Je voelt de vaak onuitgesproken sensuele spanning tussen
Harley Quinn en The Joker enerzijds en Catwoman en Batman
anderzijds. Maar ook de gevechtsscènes stralen door
het ontbreken van onomatopeeën en bewegingslijntjes een
verstilde schoonheid uit. Die verrassende stilte lijkt ons
de grootste kracht van deze Batman. Knap hoor, Marini
kan het, zeker wel.
Enrico Marini heeft met dit tweeluik niet het onderste uit
de kan gehaald. Maar aan alles voel je dat Waynes wereld hem
op het lijf is geschreven. Eén goede plot en er kan
écht stripgeschiedenis geschreven worden. Duimen maar.
|
|
WOUTER PORTEMAN --- augustus 2018 |
|
