DEEL 1 VAN TWEELUIK KLIK voor andere strips van Sytse S. Algera AQUA INVICTA 1 De Sleutel Leroy Soesman + Sytse S. Algera ComicWatch | 64 p. | € 19,95 (HC), de SC verschijnt later zonder aansluitend dossier Werk aan de winkel Aqua Invicta is een van de nieuwe reeksen waar scenarist en uitgever Sytse S. Algera al langer op broedde. Hij bedacht een aarde waarop een deel van de maan neerstortte waardoor het water steeg en de beschaving een stap terug zette. Het is weer overleven geblazen terwijl er ook nog mutaties optreden bij mens en dier door gescheurde kernreactoren. De ondernemende actieheldin Liz en een groepje huurlingen proberen zich in deze post-apocalyptische wereld staande te houden. Er is sprake van een eiland waar de kennis van vroeger aanwezig is en waarmee land kan herwonnen worden op de oprukkende zee. Voor ze daarop belanden, leest dit eerste deel als één lange achtervolging waarin Liz en haar kompanen het hard te verduren krijgen, hoewel ze zich niet zomaar laten verslaan. Raar maar waar, dit album bevat te veel actie. We werden op den duur moe van al dat geren en gespring. Nu, het mag ook wel vooruitgaan, daar hebben we niets op tegen, maar je hebt het daardoor ook in een wip uitgelezen waardoor er minder blijft hangen. Het ontbreekt net iets te veel aan onvergetelijke scènes. Er is ook nog werk aan de winkel voor de Nederlandse tekenaar, wiskundeleraar en voormalig internationaal pokerspeler Leroy Soesman. We kunnen zijn werk een beetje vergelijken met dat van Vlaming Patrick Cornelis. Beide tekenaars hebben tonnen ambitie en het nodige talent, maar dat vertaalt zich nog niet voldoende in onberispelijke resultaten. Een knappe illustratie is nog wat anders dan honderden samenhangende prenten in een album. Het wringt nog te vaak op anatomisch gebied met raar bewegende en overacterende figuren en niet altijd verstandig gekozen perspectieven die zwaktes benadrukken in plaats van ze te verdoezelen. Dat is het nadeel om een comicaanpak na te apen als men die onvoldoende onder de knie heeft. Een pluim voor zoveel lef en durf, maar het moet nog wel kloppen als er voor een realistische tekenstijl gekozen wordt. In vroegere tijden zou dit een veelbelovend smallpressboekje kunnen zijn om potentiële lezers en uitgevers te kunnen overtuigen om met hem in zee te gaan voor een ander, nieuw project. Nu wordt een debuut meteen in een professioneel album gegoten en telt het al meteen mee om op te boksen tegen honderden andere albums die jaarlijks op de markt verschijnen. Voor ons is dat ook een bibliotheek aan vergelijkingsmateriaal om te zien dat het voor Soesman nog te vroeg is voor een pertinente doorbraak. De tekeningen zijn veel te wisselvallig en incoherent. Het valt trouwens op dat de eerste platen tot pagina 15 in een andere tekenstijl zijn waarna Liz zomaar van haarkleur verandert (van ros naar bruin), ook de lettering en tekstballonnen veranderen plotseling, vanaf pagina 35 is de tekst dan ook nog eens in een veel groter corps. What the fuck?! Van één ding zijn we nochtans zeker: laat Soesman nog wat rijpen, gun hem de nodige tijd zich verder te ontplooien, steun hem nu al in zijn werk, maar wees kritisch, laat 'm leren uit (zelf)kritiek en we achten hem nog in staat tot grootsere dingen. Daar zijn voldoende aanwijzingen voor: zijn goeie close-ups blinken uit tussen de rest van de tekeningen, per plaat is wel een prent die voor de nodige impact zorgt, hij begrijpt de striptaal en zijn beeldregie staat ook grotendeels op punt. Nu nog wat meer finesse voor de dag leggen en zwaar inzetten op bijschaven en oefenen en we horen nog wel van 'm. DAVID STEENHUYSE --- augustus 2018