Horatio Hornblower op tv, Master and Commander in de cinema, Bruce J. Hawker op papier... Zo hebben we graag onze verhalen die zich afspelen tijdens Engelands werelddominatie op zee. H.M.S. 1 heeft daar geen sikkepit heroïsch aan toe te voegen. Meer zelfs: hoofdpersonage John Fenton is in feite een nochtans ontwikkelde loser die langs geen kanten bewust voor een matrozenbestaan op het oorlogsschip de Danae koos. Dat leerden we uit een flashback. Op de Danae bevindt zich ook een moordenaar aan boord. Drie matrozen vonden eind 18de eeuw op een nacht de dood. Op de koop toe redt de bemanning enkele schipbreukelingen van de Miranda waaronder een vrouw. En je weet wat ze zeggen van vrouwen aan boord van een schip: het brengt ongeluk. Fenton krijgt alleszins zijn portie ongeluk als hij te goeder trouw de kist met persoonlijke spullen koopt van één van de verongelukte matrozen. Gebruikelijk in die tijd verwerft hij die via een veiling. Het is niet naar de zin van Carfax en zijn kompanen want hij aasde op een tabaksdoos. Daar moet dus wel wat vreemds mee aan de hand zijn.

Als een vis in het water voelden we ons bij de historische accuraatheid van de prachtige schepen, het getouwte en de scheepsuitrusting. Althans, dat veronderstellen we zonder verpinken. We hebben nu echt niet het aantal planken op het benedendek geteld of de verhouding van het anker in vergelijking met de boegspriet. Meer dan het schetsen van een tijdskader en het invullen van bijvoorbeeld het leven aan boord, schrijft Roger Seiter, net zoals in zijn fel gesmaakte Victoriaanse serie Fog, een ter zake doend verhaal. Interessante wendingen, een behoorlijk spannend verhaalverloop en intriges die zich in alle geledingen van deze mini-maatschappij op zee voltrekken. Een punt van kritiek is het gezicht van de personages. Sommige van Roussels figuren lijken meer op bavianen dan op mensen. Het benadrukt anders wel de brute manier van leven op zee.