Bibliografie van Jung Sik Jun
• De Danseres van de Tijd (storyboard)
• Het Meisje en de Wind
• Kwaïdan
• Kwaïdan
• Yasuda
OKIYA 
Het Huis van Verboden Geneugten


Jung Sik Jun + Jee-Yun • Saga Uitgaven
64 p. (HC & SC)
En dan wordt er geneukt

Dit one-shot is een beetje de Nederlandstalige comeback van de Belgisch-Koreaanse Sik Yun Jung die o zo'n mooie reeksjes heeft gemaakt als daar zijn Kwaïdan en Het Meisje en de Wind (allebei verschenen in de Collectie Buitengewesten van Arboris). Hij is momenteel in de actualiteit door de tekenfilm Couleur de Peau: Miel dat is gebaseerd op zijn gelijknamige, niet-vertaalde, autobiografische strip.

Op scenario van Jee-Yun (de scenarist van Kwaïdan) tekende hij in 2006 een erotisch verhaal over een ronddolende samoerai zonder meester, een ronin dus. Hij dwaalt het land rond op zoek naar een nieuwe meester en komt op een dag in een weinig gastvrij dorp terecht waar de bewoners hem geen eten of onderdak willen verlenen. Omdat hij niet buiten wil slapen met een lege maag gaat de jongen in op de invitatie van een meisje uit een okiya, een huis van plezier. Vreemde locatie in deze afgelegen contreien. Vier mysterieuze geisha's botvieren hun talenten op de fortuinlijke jongen die toch wel op de proef wordt gesteld. Door het verlies van een weddenschap moet hij hun slaaf spelen. Een van de meisjes gaat na of zijn viriele talenten net zo knap zijn als de verpakking. En dan wordt er geneukt. Bij het buitengaan krijgt hij van de meesteres een rode sjaal. Wanneer hij na een tijdje weer achter zich kijkt, is het huis verdwenen. In het dorpje wordt hij vervolgens met blikken vol angst of walging bekeken. Een dronkenlap vertrouwt aan hem zijn eigen ervaring in de okiya toe. Hij steekt een verhaal af waarin er ook geneukt wordt. Bij nog een andere man van hetzelfde laken een broek, maar door zijn verhaal (waarin er wordt geneukt) krijgt de ronin een verklaring voor het vreemde huis.

De teksten variëren van "Haar stevige borsten doken voor mij op. Ik klonk op hun romige overdaad" en "Ik greep haar geslacht en woelde gretig in haar vlees". Wie dat wil geloven, kan daar een zekere poëzie in zien, maar in onze studentenjaren stak in ons nachtkastje gespecialiseerde lectuur met eenzelfde soort literaire uitspattingen. Toch dienen we op te merken dat er benevens de overigens zeer mooi in beeld gebrachte en nergens honteuse seksscènes een verhaal opduikt dat steek houdt. Vernedering, afgunst, verwijten, wraak, schuld, boete copuleren hierbij met elkaar. De spruit is een lezenswaardig gevalletje. Maar dit koop je vooral voor de sensuele en aangenaam ingekleurde tekeningen.

> DAVID STEENHUYSE — juni 2012